بررسی نقش واسطه ای تاب آوری و خودکارآمدی تحصیلی در مدل علی تاثیر تعامل استاد - شاگردی بر درگیری تحصیلی دانشجویان

هدف :

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای تاب آوری و خودکارآمدی تحصیلی در مدل علی تاثیر تعامل استاد-شاگردی بر درگیری تحصیلی دانشجویان دانشگاه خوارزمی بوده است.

روش :

روش این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده ها کمی از نوع مطالعات همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه خوارزمی در نیم سال دوم تحصیلی 1400-1399 به تعداد 14542 می باشد. تعداد 374 نفر با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. جهت گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه های درگیری تحصیلی ریو (2013)، تاب آوری سامویلز (2009)، تعامل استاد-شاگردی مورای و زوویچ (2010) و خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان (1999) استفاده شده است. برای تحلیل داده های پژوهش از روش تحلیل مسیر، در محیط نرم افزار AMOS استفاده شد.

یافته ها حاکی از آن است که مدل پژوهش برازش کاملی با داده ها دارد. در این مدل تعامل استاد - شاگردی بر تاب آوری تحصیلی، خودکارآمدی و درگیری تحصیلی اثر مستقیم و معنی داری دارد (0.01>p). بعلاوه اثرات تاب آوری تحصیلی بر درگیری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی بر درگیری تحصیلی نیز معنادار بود (0.01>p)؛ و تعامل استاد-شاگردی بر خودکارآمدی و تاب آوری تحصیلی اثر غیرمستقیم و معناداری داشت.

بنابراین و با توجه به نتایج به دست آمده بدیهی است تعامل سازنده بین اساتید و شاگردان باعث افزایش تاب آوری تحصیلی خودکارآمدی تحصیلی و درگیری تحصیلی آنها می شود.