مدل سازی، طراحی و تست رانشگر فضایی نوع تک پیشرانه هیدرازینی برای نیروی تراست کم و کاربرد تغییر وضعیت ماهواره

در این پژوهش یک سیستم پیشرانش فضایی نوع تک پیشرانه برای ایجاد نیروی تراست پنج نیوتنی و ضربه ویژه 220 ثانیه با کاربرد تنظیم حرکت یا تغییر وضعیت ماهواره مدل سازی و طراحی گردیده است.این مدل از دو بخش اصلی شامل یک راکتور کاتالیستی با خوراک هیدرازین، کاتالیست نیکل 15 درصد بر پایه گاما آلومینا و یک نازل همگرا- واگرا تشکیل شده است. راکتور مدل کاتالیستی، بستر ثابت، یک بعدی، جریان پایدار و آدیاباتیک با واکنش های تجزیه هتروژنی است. عملکرد فرایند با انجام دو واکنش تجزیه هتروژنی هیدرازین و آمونیاک و تبدیل به گازهای سبک هیدروژن و نیتروژن با دمای بالا بوده، سپس با خروج گاز از بستر و نازل نیروی رانش حاصل می گردد. کاتالیست از روش اشباع سازی مرطوب ساخته شده و ویژگی های لازم با آزمایش های آنالیز کمی، کیفی و حرارتی تعیین می گردد. نتایج مدل سازی شامل متغیرهای جرم، انرژی، سینتیکی، فیزیکی و شیمیایی در رانشگر فضایی است. از مزیت های مهم این طراحی اندازه گیری و پیش بینی متغیرها است. برای تعیین عملکرد و درستی مدل طراحی و آزمایشی(در شرایط اتمسفری و استاتیک) در شاخص هایی مثل نیروی رانش، ضربه ویژه، افت فشار بستر، حداقل مقدار تجزیه آمونیاک با شرایط سینتیکی و عملیاتی یکسان مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل تطابق مناسب داشته و مورد تایید می باشند.