بررسی اثربخشی درمان بهوشیاری مبتنی بر کاهش استرس بر درگیری تحصیلی و احساس تنهایی دانش آموزان مقطع اول متوسطه دارای اعتیاد به اینترنت

 اعتیاد به اینترنت می‌تواند منجربه مشکلات روانی در بین نوجوانان ازجمله کاهش درگیری تحصیلی و افزایش احساس تنهایی شود. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان بهوشیاری مبتنی‌بر کاهش استرس بر درگیری تحصیلی و احساس تنهایی دانش‌آموزان مقطع (دوره) اول متوسطه دارای اعتیاد به اینترنت بود.

روش‌ بررسی:

 این پژوهش به‌ روش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری را تمامی دانش‌آموزان مقطع (دوره) اول متوسطه بیرجند در سال تحصیلی 99-1398 تشکیل دادند. برای نمونه‌گیری، چهل نفر از دانش‌آموزان واجد شرایط داوطلب دارای نمره کمتر از 75 در مقیاس درگیری تحصیلی (فردریکس و همکاران، 2004) و نمره بیشتر از 80 در پرسش‌نامه احساس تنهایی (آشر و همکاران، 1984) به‌روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه بیست نفر) قرار گرفتند. سپس بسته آموزشی درمان بهوشیاری مبتنی‌بر کاهش استرس در طی هشت جلسه نوددقیقه‌ای و در چهار هفته برای گروه آزمایش اجرا شد؛ ‌اما گروه گواه در این مدت هیچ‌گونه آموزشی دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش، مقیاس درگیری تحصیلی (فردریکس و همکاران، 2004)، پرسش‌نامه احساس تنهایی (آشر و همکاران، 1984) و آزمون اعتیاد به اینترنت (یانگ، 1998) بود. تحلیل داده‌ها ازطریق آزمون تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 انجام پذیرفت. سطح معناداری برای همه آزمون‌ها 0٫05 لحاظ شد.

یافته‌ها: 

نتایج نشان داد، یک دوره مداخله بهوشیاری مبتنی‌بر کاهش استرس بر افزایش درگیری تحصیلی (0٫001>p) و کاهش احساس تنهایی (0٫001>p) گروه آزمایش در مرحله پس‌آزمون تاثیر معنا‌داری داشت و سبب تغییر سطح آن‌ها شد.

نتیجه‌گیری: 

باتوجه به یافته‌ها نتیجه گرفته می‌شود، مداخله بهوشیاری مبتنی‌بر کاهش استرس، درمانی اثربخش بر افزایش درگیری تحصیلی و کاهش احساس تنهایی دانش‌آموزان دارای اعتیاد به اینترنت است.