الگوی ارتقاء ظرفیت اجرای خط مشی های انرژیهای تجدید پذیر سند چشم انداز 1404 کشور ایران (مورد مطالعه: حوزه تولید برق و انرژی های تجدیدپذیر)

پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل موثر بر ارتقای ظرفیت اجرای خط مشی های انرژی های تجدید پذیر سند چشم انداز 1404 بود. روش پژوهش کیفی و با روش دلفی فازی انجام شد و از نظر هدف نیز کاربردی بود. جامعه آماری شامل متخصصان خط مشی گذاری و اجرای خط مشی های وزارت نیرو و سازمان های مربوطه از جمله توانیر و ساتبا و شرکت های برق منطقه ای بود که نمونه پژوهش بر اساس روش نمونه گیری هدفمند 21 نفر انتخاب شدند. همچنین، تعداد نمونه بر اساس قاعده اشباع نظری صورت گرفت. تحلیل اطلاعات طی سه مرحله با روش دلفی فازی، روش تحلیل حالات شکست و دیمتل فازی انجام پذیرفت. یافته ها نشان داد شش عامل تدوین خط مشی، مجریان خط مشی، عوامل مدیریتی، عوامل ساختاری، عوامل مالی و عوامل محیطی از اهمیت زیادی برخوردارند. همچنین، ابعاد تدوین خط مشی شامل پنج بعد شفاف بودن مفهوم، روشن بودن، پویایی و انعطاف و اهداف خط مشی؛ ابعاد مجریان خط مشی شامل اعتماد سیاسی، رویه ها و توزیع عادلانه، وابستگی سیاسی و مشارکت؛ ابعاد عوامل مدیریتی شامل تعهد و تجربه سازمان های مجری، ارزیابی خط مشی در بازه های زمانی مناسب؛ ابعاد عوامل ساختاری شامل ساختار سازمانی مناسب، زیرساخت های اجرایی خط مشی، دستورالعمل های اجرایی برای خط مشی، سیستم نظارتی مناسب؛ و ابعاد عوامل مالی شامل منابع مالی، سرمایه گذاری و پشتیبانی در خط مشی بودند. در نهایت می توان نتیجه گیری کرد که خط مشی ها از طریق تغییرات تدریجی یا از طریق تغییرات اساسی و بنیادی به مرور زمان تکامل می یابند و اتخاذ خط مشی یک نقطه پایان فرایند خط مشی و یا راه حل قطعی یک مشکل اساسی نیست.