ارایه الگوی مفهومی سرمایه فکری از منظر نوآوری
با توجه به گذر جوامع از عصر صنعت و اطلاعات، اهمیت موضوع سرمایه فکری در دنیای تجارت، به عنوان چهارمین عامل تولید، که در کنار زمین، نیروی کار و سرمایه مالی، محرکهای خلق ارزش نامشهود را بهینه مینماید، بیشتر شده است. از اینرو توجه به موضوع سرمایه فکری و استفاده حداکثری از منابع انسانی در اختیار شرکت با توجه به رویکردهای نوآورانه شرکتها ضروری میباشد. هدف این مقاله، تبیین مفاهیم نظری سرمایه فکری و نوآوری به همراه مدلهای مفهومی مطرح درخصوص سرمایه فکری همچنین ارایه الگوی ساختاری سرمایه فکری با رویکرد ارتقای نوآوری از دیدگاه خبرگان از طریق رویکرد پدیدار شناسی برای اولین بار در ایران است. این پژوهش از نوع پژوهش های کیفی و پارادایم آن از نوع تفسیری است که به منظور بهره گیری از تجارب افراد درگیر در این حوزه موضوعی، از روش پژوهش کیفی و رویکرد پدیدار شناسی در آن استفاده شده است. تحلیل های پژوهش نیز با استفاده از تکنیک 7 مرحله ای کولایزی انجام شده است. نمونه پژوهش نیز شامل 12 نفر از خبرگان حوزه سرمایه فکری در ایران است که از طریق تکنیک گلوله برفی انتخاب شده اند. با توجه به یافته های پژوهش، 36 مقوله اصلی در قالب 4 مضمون عمده، اجزای الگوی پیشنهادی سرمایه فکری در ایران را تشکیل میدهند که خصوصیات گروه، هنجارهای اجتماعی، تکنولوژی، سیستمهای مالی، روابط با مشتری، روابط با رقبا، روابط شرکت با اجتماع، خلاقیت، رضایت کارکنان از شغل و تواناییهای یادگیری کارکنان از جمله مهمترین مقوله های اصلی در الگوی پیشنهادی است و شرکتها میتوانند با درنظر گرفتن این مقوله ها، گامهای موثری در جهت رونق پرداختن به سرمایه فکری با رویکرد نوآورانه بردارند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.