ارایه مدل ساختاری رابطه ی اداراک دانش آموزان ازکیفیت تدریس معلم و ساختار کلاس با خودکارآمدی دانش آموزان: میانجی گری حمایت عاطفی معلم

پژوهش حاضر باهدف ارایه مدل علی برای پیش‌بینی خودکارآمدی دانش آموزان بر اساس متغیرهای کیفیت تدریس و ساختار کلاس با واسطه‌گری حمایت عاطفی معلم انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه‌ی دانش آموزان پسر پایه دوم دبیرستان شهر خوی در سال تحصیلی 99-98 است که تعداد کل آن‌ها 1901 نفر می باشد. حجم نمونه‌ی آماری، براساس فرمول کرجسی و مورگان (1970)، 320 نفر و با شیوه‌ی تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای، انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه‌های کیفیت تدریس معلم کمپل (2000)، ساختار کلاس الیوت و چرچ (2001)، خودکارآمدی شرر (1982)، حمایت عاطفی ساکیز (2007) استفاده شد. برای تجزیه تحلیل داده‌ها روش تحلیل مسیر داده‌ها با نرم‌افزار Amos18، به‌کاربرده شد. مطابق با یافته‌های پژوهش، ادراک دانش آموزان از ساختار کلاس اثر مستقیم بر خودکارآمدی دانش‌آموزان دارد. همچنین اثر غیرمستقیم ساختار کلاس و کیفیت تدریس از طریق حمایت عاطفی معلم بر خودکارآمدی دانش‌آموزان معنادار است. در کل کیفیت تدریس و ساختار کلاس از طریق حمایت عاطفی می‌تواند خودکارآمدی دانش آموزان را افزایش دهد.