محله محوری و احساس تعلق به محله در میان ساکنان شهر رشت

با توجه به رشد شتابان شهری در دهه اخیر، اداره کلانشهر رشت بیش از گذشته به اولویت و مسیله مدیران و سیاستگذاران شهری تبدیل شده است. دو نهاد اصلی شورای شهر و سراهای محله به کمک اجرای آزمایشی طرح شورایاری ها کوشیده اند تا مفاهیم برجسته ای مانند «مشارکت محوری» و «تعلق محله ای» را در میان شهروندان اشاعه دهند. هدف اصلی اتین مقاله کندوکاو نقش محله محوری در افزایش احساس تعلق شهروندان شهر رشت به محیط همسایگی و محله محل سکونت شان است. این پژوهش به صورت پیمایشی در 4 محله شهر رشت و با نمونه 250 نفری انجام شده است. طیفی از نظریات برآمده از مطالعات امیل دورکیم، تالکوت پارسونز و رابرت پاتنام در این پژوهش مورد توجه قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد با آغاز اجرای طرح محله محوری از سوی مدیریت شهری، گرایش به رفتار نابهنجار در هویت محلات تحت کنترل درآمده و اخلاق مدنی موثر واقع شده و القای حس تعلق و هویت محله ای موفق عمل نموده است. به عبارت دیگر، محله محوری رابطه محکمی با رضایتمندی اجتماعی مردم نشان می دهد. بر طبق نتایج حاصل شده، میزان همبستگی محله محوری با احساس تعلق 802/0 بوده و محله محوری با رضایتمندی اجتماعی 756/0 و محله محوری با احساس مسیولیت به میزان 693/0 همبستگی نشان داده است.