تعیین خصوصیات شکل شهری پایدار: فشردگی در برابر پراکنده رویی

در تعیین شکل شهری پایدار و به دست آوردن شاخص های آن ابهامات زیادی وجود دارد. پژوهشگران برای سنجش کمی شکل شهری می توانند شاخص های مورد نظر خود را از مجموعه وسیعی انتخاب کنند. از انواع شکل شهری که تحقیقات فراوانی را به خود اختصاص داده، پراکنده رویی است. پراکنده رویی شهری در تقابل با گروه هایی همچون جنبش رشد هوشمند است که هدفشان هدایت توسعه شهری به سوی فشردگی بیشتر است. اختلاف نظریات در مورد دو بحث اصلی و متضاد در مورد پایداری شکل شهری (فشردگی و پراکنده رویی) نشان می دهد که اگرچه ایده شهر فشرده در برخی موارد مورد انتقاد قرار گرفته، ولی نهایتا نظریات بسیاری را به سمت خود جلب کرده است و مسلما شکل شهری آینده برای رسیدن به پایداری نمی بایست بر خلاف اصول و قواعد شهر فشرده عمل نماید. در این تحقیق با بررسی مطالعات پیشین در رابطه با تعاریف مختلف فشردگی و پراکنده رویی شهری، به بررسی هر کدام از شکل های شهری و تاثیرات آن ها بر جنبه های مختلف، بدون برتری دادن به یکی از این فرم ها پرداخته شده است. روش تحقیق از نوع تحلیلی است و نهایتا به این نتیجه می رسد که به جای تمرکز بر یک فرم خاص برای پایداری شهری و با توجه به شرایط کالبدی، اقتصادی و اجتماعی هر شهر، فشردگی شهری می بایست فقط به عنوان یک راه حل برای نیل به شکل پایدار شهری مد نظر قرار گیرد.