قیاس بازسازی ذهنی طبیعت در معماری با نظریه بازتوانی توجه و تمرکز (ATR) و نظریه عملکرد حسی (SFT)

یکی از پایه های نظری عمده مفهوم بازتوان بخشی در محیط های طبیعی به پژوهش های «راشل و استفن کاپلان» در دهه 80 میلادی باز می گردد. «نظریه بازتوانی (احیا) توجه و تمرکز» (ATR)، رویکردی حایز اهمیت در تبیین فواید روان شناختی طبیعت است که برای نخستین بار در کتاب «تجربه طبیعت: نظرگاه روان-شناختی» تبیین شده است. ماهیت تحقیق بنیادین در حوزه توسعه علوم و مرزهای دانش معماری بوده است. روش تحقیق این مقاله «توصیفی- تحلیلی» و روش «استدلال منطقی» است که ابزار گردآوری داده آن استناد به تمام کتب کاپلان، پارسونز و ویلسون بوده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که افراد تمایل ذاتی عاطفی برای محتواهای گسسته تر طبیعت در معماری انسان ساخت و متعلق به چنین محیط هایی را نشان می دهند (زندگی گیاهی و جانوری) که مطالعات تجربی آن نشان می دهند قرارگیری در معرض طبیعت می تواند توجه جهت دار (بازسازی ذهنی طبیعت در معماری) را بهبود بخشد؛ هرچندکه با این حال شواهد فزاینده ای وجود دارد دال بر این که طبیعت قادر است پیامدهای نامطلوب و ناخوشایندی که در اثر خستگی بوجود می-آیند، را کاهش دهد و همچنین ثابت شده است که در پایان باید گفت که نظریه احیا از نظریه عملکرد حسی کاربردی تر است.