اثربخشی آموزش تاب آوری بر بهبود سبک های مقابله ای در معتادان استفاده کننده از متادون درمانی در مراکز ترک اعتیاد شهرکرد

امروزه وابستگی به مواد، یکی از مهم ترین مشکلات مربوط به سلامت عمومی در جوامع به شمار می رود. افراد زیادی در طول زندگی خود از اختلالات حاصل از مصرف مواد، رنج می برند و هرساله تعداد بسیاری از آن ها به سبب پیامدهای مستقیم و غیرمستقیم آن جان خود را از دست می دهند. هدف از نگارش پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش تاب آوری بر بهبود سبک های مقابله ای در معتادان استفاده کننده از متادون درمانی در مراکز ترک اعتیاد شهرکرد بود.

روش پژوهش:

تحقیق حاضر ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر روش پژوهش و نحوه گردآوری اطلاعات ازجمله تحقیقات توصیفی پیمایشی و بر مبنای رویکرد تحقیق، از نوع کمی محسوب شده است. جامعه آماری این پژوهش که شامل کلیه معتادان مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهرکرد در سه ماهه اول سال 98 بود به صورت نمونه گیری در دسترس 100 نفر و پس از غربالگری 30 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. پرسشنامه سبک های مقابله ای لازاروس (1980) بر روی هر دو گروه اجرا شد و سپس گروه آزمایش تحت دوره آموزش گروهی تاب آوری قرار گرفتند. تعداد جلسات برای درمان این افراد در 12 جلسه 60 دقیقه تنظیم شد و پس از پایان دوره آموزشی، هر دو گروه آزمایش و کنترل مجددا پرسشنامه های پژوهش را انجام دادند. درنهایت اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون کوواریانس تک متغیری در متن مانکوا تجزیه وتحلیل شد.

یافته ها:

نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که آموزش گروهی تاب آوری بر بهبود سبک مقابله ای مقابله رویارویی، دوری جویی، مسیولیت پذیری از متغیر سبک های مقابله ای در سطح خطای 05/0 تایید کرد.

نتیجه گیری:

یافته های پژوهش نشان می دهد که می توان از آموزش تاب آوری به عنوان یکی از عوامل افزایش سبک های مقابله ای در معتادان، بهره برد.