نقش میانجی کیفیت زندگی در رابطه بین معنایابی زندگی و احساس انسجام با اضطراب مرگ در سالمندان شهر اهواز

سالمندی مثل تمامی دوره های زندگی همانند کودکی و نوجوانی از مراحل مهم زندگی به شمار می رود و چون این دوره آخرین دوره هویت یابی به شمار می آید بسیار حایز اهمیت می باشد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی نقش میانجی کیفیت زندگی در رابطه بین معنایابی زندگی و احساس انسجام با اضطراب مرگ در سالمندان شهر اهواز بود. طرح پژوهش، همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان شهر اهواز بود. به این منظور 108 سالمند به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های اضطراب مرگ تمپلر (1970)، معنایابی زندگی استیگر و اوشی (2004)، احساس انسجام فلسنبرگ- مدسن، ونتگوت و مریک (2006) و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی - فرم کوتاه (1966) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها به روش ضریب همبستگی پیرسون و مدلیابی معادلات ساختاری انجام شد (p<0.05). نتایج نشان داد تمامی مسیرهای مستقیم به جز مسیر احساس انسجام به اضطراب مرگ معنادار شدند (p<0.05). همچنین، بین معنایابی زندگی با اضطراب مرگ از طریق کیفیت زندگی و نیز بین احساس انسجام با اضطراب مرگ از طریق کیفیت زندگی رابطه غیرمستقیم وجود داشت. بنابراین، با آگاه سازی و به کارگیری تدابیری جهت توانمندسازی سالمندان در زمینه کیفیت زندگی در رابطه بین معنایابی زندگی و احساس انسجام نقش بسزایی در کاهش اضطراب مرگ در سالمندان ایفا کرد .