مقایسه تاثیر درمان پذیرش و تعهد وجودنگر و درمان شفقت محور بر معنای زندگی دختران نوجوان افسرده

افسردگی یک اختلال روان پزشکی شایع، و فقدان حس معنا در زندگی یکی از عوامل بروز آن است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر درمان پذیرش و تعهد وجودنگر با درمان شفقت محور بر معنای زندگی دختران نوجوان افسرده انجام شد. جامعه آماری این مطالعه نیمه آزمایشی (پیش آزمون- پس آزمون و سه گروه) شامل دختران نوجوان افسرده ناحیه سه آموزش و پرورش اصفهان در سال 1399 بود. از این بین، 45 نفر به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. آزمودنی ها پرسشنامه معنای زندگی Steger را تکمیل نمودند. هر یک از گروه های مداخله، ده جلسه تحت درمان قرار گرفتند. گروه کنترل نیز در پایان دوره اجرا، تحت درمان پذیرش و تعهد وجودنگر قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل کواریانس تک متغیره، چند متغیره و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند. نتایج نشان داد درمان پذیرش و تعهد وجودنگر و درمان شفقت محور بر افزایش معنای زندگی و افزایش مولفه های جستجوی معنا و حضور معنا تاثیر معنی داری داشتند (05/0>p). بین تاثیر دو شیوه درمانی بر معنای زندگی، تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0>p). درمان پذیرش و تعهد وجودنگر بر افزایش معنای زندگی تاثیر بیشتری داشت.    یافته های پژوهش حاضر، حمایتی تجربی برای این دو روش درمانی در جهت افزایش معنای زندگی بود. آگاهی روان درمانگران حوزه سلامت از این رویکردها می تواند در راستای غلبه بر افسردگی و تجربه زندگی معنادار کمک کننده باشد.