بررسی آزمایشگاهی تاثیر ژئوسل در رفتار پی نواری واقع بر شیروانی خاکی

شیروانی های خاکی با توجه به شرایط هندسی، پارامترهای مصالح و بارهای وارده ممکن است نیاز به پایدارسازی داشته باشند. مسلح نمودن با ژیوسنتتیک ها یکی از راهکارها جهت پایدارسازی شیروانی های خاکی، بخصوص تحت سربار، می باشد. امروزه، استفاده از ژیوسل به عنوان یک مسلح کننده ژیوسنتتیک سه بعدی گسترش زیادی پیدا نموده است. در این تحقیق، با استفاده از مدل های آزمایشگاهی کوچک مقیاس، به بررسی نقش ژیوسل در ارزیابی رفتار پی نواری واقع بر شیروانی خاکی با زاویه شیب 70 درجه پرداخته شده است. نتایج نشان داد که به منظور افزایش ظرفیت باربری پی واقع بر شیروانی خاکی با شیب زیاد، به تعداد مشخصی ژیوسل نیاز بوده و در صورت استفاده از سه لایه ژیوسل یا بیشتر، ظرفیت باربری پی افزایش می یابد. ظرفیت باربری برای سه لایه و چهار لایه ژیوسل به ترتیب 6/3 و 9/4 برابر حالت غیرمسلح است. ژیوسل، با توجه به رفتار غشایی، باعث انتقال بار به لایه های زیرین خاک شده و در صورت کم بودن تعداد لایه های مسلح کننده، شیروانی تحت باری تقریبا مشابه حالت غیرمسلح گسیخته می شود. استفاده از ژیوسل موجب افزایش سختی شیروانی خاکی شده و دوران پی واقع بر شیروانی و جابجایی افقی تاج شیروانی نسبت به حالت غیر مسلح کاهش می یابد. همچنین، استفاده از تعداد لایه کافی ژیوسل موجب می گردد که شیروانی قابلیت جذب انرژی بیشتری را داشته و جابجایی های بیشتری را قبل از گسیختگی تحمل نماید. افزایش فاصله بین ژیوسل ها از 75 به 100 میلی‏متر موجب کاهش کارایی مجموعه شیروانی مسلح شده است به‏طوری که ظرفیت باربری در حدود 35 درصد نسبت به ژیوسل با فواصل کمتر، کاهش داشته است. همچنین، سختی شیروانی مسلح با افزایش فاصله بین مسلح کننده ها کاهش یافت. ظرفیت باربری پی با عمق کارگذاری 100 میلی‏متر، 3/1 برابر ظرفیت باربری پی واقع بر بالای شیروانی مسلح می باشد.