نقش میانجی سلامت روان در رابطه بین ابعاد ذهن آگاهی و کیفیت زندگی در رانندگان تاکسی

کیفیت زندگی مفهوم وسیعی است که همه ابعاد زندگی ازجمله سلامت را دربرمی‌گیرد. کیفیت زندگی یعنی درک فرد از وضعیت کنونی‌اش با توجه به فرهنگ و نظام ارزشی که در آن زندگی می‌کند و ارتباط این دریافت ها با اهداف، انتظارات، استانداردها و اولویت‌های مدنظر فرد. کیفیت زندگی کاری، یکی از متغیرهایی است که اخیرا به لحاظ اهمیت مورد توجه بسیاری از مدیران که درصدد ارتقای منابع انسانی هستند، قرار گرفته و مسیله‌ای پیچیده و شامل تعداد زیادی از متغیرهای محیط خدمتی و برنامه مدون و همه‌گیر است که برای ارتقای رضایت و نگهداشت آن‌ها ضروری می‌باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی برازش مدل روابط ساختاری ابعاد ذهن‌آگاهی و کیفیت زندگی با آزمون نقش واسطه‌ای سلامت‌روان در رانندگان تاکسی بود.

پژوهش حاضر با هدف کاربردی و از نوع همبستگی می‌باشد که هدف آن، بررسی رابطه متغیرهای موجود در پژوهش است. به این منظور نمونه ای شامل 342 نفر از جامعه رانندگان تاکسی با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و توسط پرسشنامه های سلامت روان و پرسشنامه 5 عاملی ذهن آگاهی با پایایی و روایی 84/0 و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی با پایایی 84/0 مورد ارزیابی قرار گرفتند.

ضرایب استاندارد مسیرها نشان داد که مسیر ابعاد ذهن‌آگاهی به کیفیت زندگی و مسیر ابعاد ذهن آگاهی به سلامت روان در سطح آماری معنادار است. همچنین یافته ها حاکی از معنادار بودن مسیر غیرمستقیم ابعاد ذهن آگاهی به کیفیت زندگی از طریق سلامت روان است.

با توجه به نتایج به دست آمده، سلامت روان می‌تواند تعدیل‌کننده رابطه بین ابعاد ذهن آگاهی با کیفیت زندگی باشد.