ارزیابی ویژگی های کمی، کیفی و جذب عناصر گیاه به لیمو (‏Lippia citriodora L.‎‏) تحت تاثیر ‏بیوچار، ورمی کمپوست و ریزوباکتری های محرک رشد گیاه

جنس Lippia بیش از 200 گونه دارد که  Lippia citriodora  L. به دلیل داشتن خواص دارویی دارای اهمیت ویژه ای می باشد. به منظور ارزیابی ویژگی های کمی و کیفی و عناصر گیاه به لیمو تحت تاثیر ورمی کمپوست، بیوچار و ریزوباکتری های محرک رشد (Plant Growth Promoting Rhizobacteria-PGPR)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار، در موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، ایستگاه تحقیقات البرز در شرایط مزرعه، در سال 1396 روی نهال های یک ساله اجرا شد. عامل اول ورمی کمپوست در سه سطح (0، 6 و 12 تن در هکتار)، عامل دوم بیوچار در سه سطح (صفر، 5 و 10 تن در هکتار) و عامل سوم باکتری های محرک رشد در دو سطح (بدون تلقیح و تلقیح با تلفیقی از 3 سویه ازتوباکتر (Azotobacter chroococcum strain 5)، آزوسپیریلوم (Azospirillum lipoferum strain OF) و سودوموناس (Pseudomonas putida)) بود. مقایسه میانگین ها نشان داد بیشترین درصد اسانس با 86/0 درصد از تیمار شاهد و حداکثر عملکرد اسانس با 74/3کیلوگرم بر هکتار از تیمار 12 تن ورمی کمپوست به همراه 10 تن بیوچار و تلقیح کود زیستی بدست آمد. بیشترین آهن (06/377 پی پی ام) در تیمار 6 تن ورمی کمپوست به همراه 10 تن بیوچار در هکتار و تلقیح با کود زیستی وجود داشت. به طور کلی کاربرد 6 تن ورمی کمپوست در هکتار ، 10 تن بیوچار در هکتار و تلقیح گیاهان به لیمو با باکتری های محرک رشد از طریق افزایش رشد و توسعه ریشه و در نتیجه جذب بهتر آب و مواد غذایی از خاک می تواند سبب افزایش عملکرد و بهبود صفات کمی گیاه گردد.