ارائه الگوی ساختاری خودتوسعه ای حرفه ای اعضای هیات علمی

پژوهش حاضر با هدف ارایه الگوی ساختاری خودتوسعه‌ای حرفه‌ای اعضای هیات علمی انجام شده است. روش پژوهش توصیفی-همبستگی و از نوع معادلات ساختاری بوده است. جامعه پژوهش شامل کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه‌های تهران، شهید بهشتی و علامه طباطبایی به تعداد 3460 نفر بوده است که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی و با کمک جدول مورگان، 346 نفر تعیین شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌ محقق ساخته خودتوسعه‌ای حرفه‌ای با پایایی(97/0=α) استفاده شد که 5بعد خودتوسعه‌ای حرفه‌ای را مورد بررسی قرار می‌دهد. نتایج تحلیل با کمک نرم افزار لیزرل و تحلیل مدل‌یابی معادلات ساختاری، نشان داد مدل ساختاری خودتوسعه‌ای حرفه‌ای اعضای هیات علمی دارای پنج بعد کلیدی از جمله شایستگی‌های خودتوسعه‌ای حرفه‌ای، اقدام و اجرای خودتوسعه‌ای، برنامه‌ریزی خودتوسعه‌ای، تمایل به خودتوسعه‌ای و عوامل موثر بر خودتوسعه‌ای بوده است که از برازش مناسبی با داده‌ها برخودار بوده است. نتایج نشان داد، عوامل موثر با ضریب مسیر (52/0=γ)، بر تمایل به خودتوسعه‌ای حرفه‌ای تاثیرگذاشته است. همچنین، تمایل به خود توسعه ای حرفه ای با ضریب مسیر (92/0=γ)، بر برنامه‌ریزی خودتوسعه‌ای تاثیرگذاشته است. علاوه بر آن، برنامه‌ریزی با ضریب مسیر (95/0=γ)، بر اقدام و عمل خودتوسعه‌ای تاثیرگذاشته است. در نهایت، اقدام و عمل بر شایستگی‌های خودتوسعه‌ای حرفه‌ای با ضریب مسیر (83/0=γ)، تاثیرگذاشته است.