آموزه ها و نقش ائمه معصومین ع در گسترش تشیع در افغانستان

ایمه معصومین به عنوان هادیان راستین الهی و مفسرین دین اسلام و همتای قرآن ،مسیولیت هدایت جامعه اسلامی و دور کردن مسلمانان از انحراف و بدعتها را بر عهده داشتند و این وظیفه الهی دست کم از روز عیدغدیر و با نزول آیه تبلیغ و اکمال دین (مایده،3 و 67). آغاز و امام علی ع به عنوان عدل قرآن و جانشین پیامبر اکرم ص و مبین و مفسر اسلام بعد از پیامبر ص معرفی گردید و از مردم بیعت گرفته شد. گرچه پیمان شکنی و در انزوا قرار دادن امام علی ع به مدت 25سال بعد از پیامبر ص ظلم و ضربە بزرگی به اسلام ناب و مکتب اهلبیت بود؛ اما ایمه چه آن زمان که حاکمیت داشتند مانند دوران چهار سال و اندی حکومت و خلافت ظاهری امام علی ع و امام مجتبی ع و چه با حضور امام رضا ع در خراسان به عنوان ولیعهد؛ هم جایگاه و حقانیت خود و غاصب بودن خلفا را برای مسلمانان بیانمیکردند و هم مسایل جامعه و جهان اسلام را رصد نموده و به مقتضای آن موضع مناسب اتخاذ می نمودند و صراط مستقیم را به ایشان نشان می دادند و هم با ابزارها و راه های موجود، ارتباط خود را با شیعیان در اقصی نقاط محدوده خلافت اسلامی برقرار می کردند. در نهایت، حاصل و نتیجه مجموعه فعالیتهای ایمه چه به صورت مستقیم و چه غیر مستقیم با تربیت شاگردان ،موجب گسترش تشیع و مکتب اهلبیت در این سرزمین بوده است.