ارزیابی و مقایسه عملکرد مدل رگرسیون خطی (LINEAR) و جغرافیایی وزنی (GWR) در پهنه بندی خطر اندازه زمین لغزش های ناشی از زلزله 1369 رودبار-منجیل (Ww=7.3) بر اساس پارامترهای کنترل کننده

مطالعه حاضر به بازنگری و تکمیل پایگاه داده زمین لغزش های ناشی از زلزله 1369 رودبار- منجیل (Ww=7.3)، با استفاده از مطالعات پیشین، تفسیر استریوسکوپی عکس های هوایی و بررسی تصاویر ماهواره ای (قبل و بعد از زلزله) پرداخته است. تعداد 223 زمین لغزش پیوسته (به صورت چندضلعی و نقاطمرکزی) با استفاده از مدل رقومی ارتفاعی (DEM, 12.5m) توسط نرم افزار GIS، ترسیم شده اند. پهنه بندی کمی خطر اندازه (مساحت و حجم) زمین لغزش ها براساس پارامترهای کنترل کننده، توسط مدل رگرسیون خطی خودکار (LINEAR) و رگرسیون جغرافیایی وزنی (GWR) اجرا شد. پارامترهای کنترل کننده شامل گروه ژیوتکنیکی (چسبندگی و زاویه اصطکاک داخلی)، توپوگرافی (ارتفاع، شیب دامنه، جهت شیب لغزش و انحنای شیب) و لرزه ای (فاصله از سطح گسیختگی گسل و رومرکز زلزله، شدت آریاس و بیشینه شتاب زمین) هستند. نتایج نشان دادند که پهنه بندی کمی مدل GWR هم خوانی بیشتری با اندازه زمین لغزش های موجود در مقایسه با مدل LINEAR دارند. مساحت (LA) و حجم زمین لغزش ها (LV) نسبت به پارامترهای لرزه ای و توپوگرافی توزیع چندمدی دارند. از این رو مدل غیرخطی GWR، باتوجه به اعمال اثرات محلی پارامترهای کنترل کننده بر اندازه زمین لغزش ها، نسبت به مدل رگرسیون خطی پیشبینی دقیق تری ارایه می دهد.