مباحث اجتماعی در آیینه اشعار دوره تیموری

جامعه شناسی ادبیات از زمره رویکردهای به نسبت تازه ای است که در علم جامعه شناسی ظهور یافته است. ادبیات، پدیده ای است که درک واقعیات را از خلال تصویرگری خالق ممکن میسازد. در واقع، بیان جریان اندیشه ها و عاطفه های شاعر و نویسنده به زبان تصویر است. نظر به این که ادبیات را آیینه تمام نمای جامعه دانسته اند، هدف این پژوهش بررسی مباحث اجتماعی در اشعار دوره تیموری است. کار حاضر به روش کتابخانه ای و تحلیلی- توصیفی صورت گرفته است. یافته ها حاکی از این است که انواع مباحث اجتماعی چون رسمهای مرتبط با عروسی، اعیاد، سوگواری و باورهای گوناگون مرتبط با حیوانات، گیاهان، بازیها، سرگرمی ها و غیره در اشعار این دوره نمود فراوان دارد. نتیجه این که، موتیفها و مضامین مذکور بیش از دیگران به ترتیب در اشعار جامی، شاه نعمت الله ولی، امیرعلیشیر نوایی، هلالی جغتایی و اهلی شیرازی منعکس است. از میان جشنهای ملی، تنها جشن نوروز در سروده های این دوره مورد اشاره قرار گرفته است. همچنین نمود انواع پوشاک و البسه مرتبط با صوفیان از قبیل دلق، پوستین، ردا، خرقه، مرقع، طیلسان، قبا و غیره تصویری از یک جامعه عموما عارفانه را در ذهن مخاطب متبادر میسازد.