حقوق بین الملل، حق نجات و تکالیف دولت ها در ارائه خدمات تجسس و نجات دریایی

دریاها به دلیل دارا بودن ویژگی ها و اهمیت خاص خود همیشه مورد توجه اشخاص و دولت ها قرار داشته اند. این اهمیت موجب گردیده است که بشر فعالیت های خویش را به عرصه دریاها کشانده و از مواهب آن برخوردار گردد. وجود منافع در بهره برداری از این عرصه، همیشه موجبات بروز برخی اختلافات در میان ذینفعان را سبب گردیده است. اندیشمندان حقوق بین الملل جهت نظم و ترتیب دادن به امور مرتبط با دریاها، حقوق بین الملل دریاها را که یکی از قدیمی ترین شاخه های حقوق بین الملل است، تاسیس نمودند. به همان اندازه که دریاها برای ابناء بشر سودمند هستند، خطرات موجود در آن نیز می تواند تهدید کننده جان افراد فعال در عرصه های مرتبط با آن باشد. حق حیات که سنگ بنای حقوق بشر می باشد، این ضرورت را ایجاب می نماید که برای نجات جان افراد مضطر در دریا تمهیداتی اندیشیده شود. این تمهیدات در قالب کنوانسیون های حقوق بشری و دریایی، تکالیفی را بر دولت ها تحمیل می نمایند. یکی از این تکالیف، ارایه خدمات تجسس و نجات دریایی به منظور نجات جان افراد در معرض مخاطره در دریا می باشد. به عبارتی دیگر چنین تکلیفی برآمده از حقی است که هر فرد به شخصه بایستی در مواقع قرار گرفتن در وضعیت و موقعیت خطر از آن بهره مند گردد و آن حق چیزی نیست جز حق نجات، چرا که حق نجات در راستای ادامه حق حیات است.