بررسی ازدواج فرزندخوانده با سرپرست در حقوق ایران

یکی از موضوعات مهم خانواده، موضوع فرزندخواندگی است. قانون گذار از سالهای گذشته به این موضوع توجه نموده است زیرا کودکی انسان معمولا تاثیرات قابل توجهی در بزرگسالی فرد دارد. در سال 1392 تبصره ی ماده ی 26 قانون حمایت از کودکان بی سرپرست و بد سرپرست امکان ازدواج فرزندخوانده با سرپرست را در صورت وجود مصلحت برای فرزندخوانده بلامانع برشمرد. به لحاظ فقهی و با عنایت به احکام اولیه منعی برای این ازدواج وجود ندارد لکن تبصره ی مذکور به لحاظ فقهی و حقوقی محل تامل بسیاری از حقوقدانان، کارشناسان ودغدغه مندان مسایل خانواده است چرا که با نظم عمومی جامعه و اخلاق حسنه مغایرت داشته، از سویی عدم وضوح در مفهوم مصلحت در بیان قانون گذار و نیزخدشه دار شدن فضای تربیتی برای فرزند خوانده در اثر خلط ارتباط فرزندخواندگی و ارتباط محتمل همسری و همچنین حرجی بودن این ازدواج و نیز برهم خوردن امنیت روانی مادر خوانده و پدرخوانده به جهت بستر فراهم سوءظن ها پیشنهاد می گردد قانونگذار درقالب احکام ثانویه در ماده ی مذکور تجدید نظر نماید.