نقش عبودیت در سعادت انسان از دیدگاه علامه طباطبایی با تاکید بر آیه 56 سوره ذاریات

بحث اهداف خلقت از جمله مباحث مورد توجه مفسران و دیگر اندیشمندان اسلامی است. در آیات قرآن کریم هدف از خلقت انسان‌ها و جنیان را مواردی چون: ابتلا و آزمایش، جهنم و عذاب و رحمت بیان شده است. آیه 56 سوره ذاریات نیز بیانگر مسیله هدف خلقت بوده و غایت این امر را عبادت معرفی می‌کند. دیدگاه مفسران در تحلیل و تفسیر آیات ناظر به اهداف خلقت به‌ویژه در ذیل آیه اخیر یکسان نبوده است بدان حد که گاهی اختلاف جدی در تبیین آن مشاهده می‌گردد. تحقیق حاضر با روش اسنادی و توصیفی به بررسی دیدگاه مفسران ذیل آیه 56 سوره ذاریات با تاکید بر دیدگاه علامه طباطبایی پرداخته است. بر پایه یافته‌های پژوهه حاضر، علامه طباطبایی با کنار هم گذاردن این آیات و تقسیم‌بندی اهداف ابتدایی، متوسط، غایی و نهایی، عبادت را به‌عنوان هدف و غرض متوسط از خلقت انسان‌ها دانسته و رحمت را هدف نهایی از خلقت می‌داند. تمایز دیدگاه ایشان نسبت به سایر دیدگاه‌های تفسیری مفسران در تبیین آیه یادشده، کاملا محرز و برتری آن مشخص است.