اثر چهار هفته تمرین تناوبی شدید همراه با ‏مکمل دهی تریپتوفان بر شاخص های آسیب ‏قلبی در موش های صحرایی سالمند مبتلا به ‏دیابت

دیابت میلتوس یکی از بزرگ ترین مشکلات سلامت جهانی است که احتمال بروز آن با افزایش سن بیش تر می شود. سالانه، تعداد زیادی از سالمندان به دلیل بیماری های قلبی عروقی ناشی از ارتباط سالمندی و اختلالات متابولیکی جان خود را از دست می دهند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر چهار هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مکمل تریپتوفان بر شاخص های آسیب قلبی شامل لاکتات دهیدروژناز (LDH)، CK-MB، آسپارتات ترانس آمیناز (AST) در موش های صحرایی سالمند مبتلا به دیابت بود. در این مطالعه تجربی تعداد 40 سر موش صحرایی سالمند مبتلا به دیابت به طور تصادفی به چهار گروه ده نفره کنترل، شم، تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) و HIIT به علاوه مصرف پودر تریپتوفان تقسیم شدند. مصرف مکمل تریپتوفان با دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم صورت گرفت. در نهایت، سطح LDH، AST و کراتین کیناز (CK-MB) بین گروه ها مقایسه شد. یافته ها حاکی از ان بود که مقادیر LDH، CK-MB و AST در گروه کنترل دیابتی به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل سالم بود (05/0=P). مقادیر LDH در گروه HIIT+ تریپتوفان به طور معنی داری کم تر از گروه کنترل دیابتی بود (03/0=P) و مقادیر AST در گروه های تریپتوفان (001/0=P)، HIIT (001/0=P) و HIIT+ تریپتوفان (001/0=P) به طور معنی داری کم تر از گروه کنترل دیابتی بود. به نظر می رسد شاخص های نشانگر بیماری قلبی با تمرینات ورزشی و مصرف تریپتوفان بهبود می یابد. با این حال، در ارتباط با شدت و نوع تمرین و هم چنین دوز مصرفی تریپتوفان مطالعات بیش تری موردنیاز است.