جلوه های عشق در ادبیات بومی رئالیسم جادویی: بررسی سبک شناسی رمان حلزونهای پسر

نهضت بومی‌سازی ادبی در مسیر رشد و تعالی خویش قرار دارد و ریالیسم جادویی نیز توجه ادیبان معاصر ایران را به خود جلب کرده است. احمد آرام با بهره گیری از راهبردهای ریالیسم جادویی، به فضای رمان حلزونهای پسر چهره ای رویایی میبخشد و جلوه های گوناگون عشق را در چارچوب این مکتب ادبی ترسیم میکند. الگوی رفتار عاشقانه شخصیتها که اشتنبرگ آن را «قصه عشق» (1998) مینامد، بر پایه عواملی شکل میگیرد که علت دوام یا سستی روابط عشقی آنان را معین میسازد. هدف از این پژوهش آن است که از رهگذر واکاوی مولفه های سبکساز ریالیسم جادویی موجود در متن رمان، میزان همپوشانی «قصه های عشق» شخصیتها را با نظریه اشتنبرگ بررسی کند.

روش تحقیق در چارچوب پژوهشهای بین رشته ای و بصورت توصیفی-تحلیلی با استفاده از نرم افزار 25SPSS است. میزان فراوانی و درصد وقوع مولفه های ریالیسم جادویی و حالات گوناگون عشق بر مبنای آزمون خی دو انجام خواهد شد.

در رمان حلزونهای پسر (1393) میان مولفه های ریالیسم جادویی و حالات هشت گانه عشق تفاوت معناداری وجود دارد. «عشق سودایی» از میان حالات گوناگون عشق دارای فراوانی و درصد وقوع بیشتری است که نویسنده از «زاویه های دید متغیر» به آن نگریسته است.

در رمان حلزونهای پسر، قصه های عشق که از زاویه های دید گوناگون و به شیوه ای چند صدایی روایت میشوند با نظریه اشتنبرگ همپوشانی کامل دارند. «قصه خیال» عشاق جلوه بیشتری در متن این اثر دارد و با فضای ریالیسم جادویی آن نیز همخوانی دارد. هرچند نویسنده تلاش کرده برتری «عشق آرمانی» را بر سویه های دیگر عشق گفتمان سازی کند، شخصیتهای این رمان در دستیابی به این عشق ناکام میمانند.