تلقی امت انگارانه از امر به معروف و نهی از منکر

اسلام بر پاره ای آموزه ها و معارف استوار است که رشد و سعادت جامعه انسانی در گرو تبعیت و به کارگیری آنها در زیست فردی و اجتماعی است؛ کسب شناخت درست در برابر این آموزه ها و جهد کافی برای عمل به آنها در چارچوب قوانین شریعت، برای همه پیروان و مکلفان امری ضروری است. یکی از آموزه های اسلام که قرآن کریم نیز با تاکید و تصریح بدان گوشزد کرده است، آموزه «امربه معروف و نهی از منکر» است، «ولتکن منکم امه یدعون إلی الخیر و یامرون بالمعروف و ینهون عن المنکر و اولیک هم المفلحون»:[1] باید گروهی از شما مردم را به خیر دعوت کنند و امر به معروف و نهی از منکر کنند، اینان رستگاران اند. بر اساس مفاد آیات و روایات، امر به معروف و نهی از منکر نه پدیده ای فردی، بلکه اجتماعی و سبب صلاح و رستگاری همه امت اسلامی است.
[1]. آل عمران: 104.