ارزیابی رجحان زیستگاهی میگوی رودخانه ای شرق (Macrobrachium nipponens) در تالاب با استفاده از مدل درخت تصمیم گیری و خطی تعمیم یافته

برای بررسی رجحان زیستگاه میگوی رودخانه ای (Macrobrachium nipponens)، 4 ایستگاه در بخش های مختلف حوضه آبریز تالاب انزلی انتخاب گردید. مجموعه ای از متغیر های غیر زیستی در هر ایستگاه هم زمان با داده های مربوط به فراوانی گونه به صورت ماهانه در طول یک سال (1397-1396) مورد آنالیز گرفت. نتایج آزمون Mann-Whitney (با توجه به غیر نرمال بودن داده ها) اختلاف معنی  داری را بین فراوانی میگو با بیشتر متغیرها نشان داد (p < 0.01) که در واقع نتایج این آزمون بر اساس متغیرهای غیر زیستی که حضور/عدم حضور گونه در آن کاملا محرز بوده است به دست آمد. پیش بینی نتایج مدل درخت تصمیم گیری نشان داد که افزایش در مقدار متغیرهای دینامیکی و ساختاری محیط مثل عمق آب، سرعت جریان آب و افزایش متغیرهای کیفی آب مثل غلظت شوری و یا کاهش اسیدیته ممکن است منجر به عدم حضور گونه شود که پیش بینی مدل در تمام این مراحل بسیار قابل اعتماد بود. بر اساس نتایج مدل خطی تعمیم یافته، اختلاف معنی داری بین حضور و عدم حضور میگو در ایستگاه ها با متغیرهای مورد مطالعه (پس از حذف برخی از متغیرهای همبسته) وجود داشت (p < 0.01) به طوری که با افزایش سرعت جریان آب و عمق آب و همچنین با افزایش غلظت میزان هدایت الکتریکی، کلراید، شوری، سولفات و سختی کل ممکن است از احتمال حضور میگو کاسته شود و برعکس با افزایش غلظت اکسیژن محلول، میزان کدورت آب و اسیدیته ممکن است بر روند احتمال حضور میگو در تالاب افزوده شود. با توجه به فاکتورهای پیش بینی شده توسط مدل های مورد استفاده، نیاز است تا این متغیرها در پایش های آینده بیشتر برای رجحان زیستگاهی میگو مورد توجه قرار گیرد.