اندازه گیری اسلک های ناکارایی سیستم های شبکه ای در حضور منابع مشترک

ارزیابی عملکرد یکی از کارهای مهم در مدیریت به منظور درک بهتر موفقیت های گذشته ی یک واحد تولیدی و برنامه ریزی برای توسعه ی آینده ی ‏آن است. هدف مشخص کردن آن است که چقدر می توان انتظار داشت که واحد مورد نظر با مقدار کنونی ورودی بتواند خروجی خود را افزایش ‏دهد، یا اینکه ضمن تولید میزان کنونی خروجی، صرفا با افزایش کارایی، چقدر می توان در ورودی صرفه جویی کرد. یک سیستم معمولا متشکل از ‏بخش های متعدد است، که هر کدام کارکردهای خاصی را انجام می دهند. وقتی که به عملکرد سیستم به عنوان یک واحد کامل علاقه مند هستیم، ‏که در آن فقط ورودی های وارد شده به سیستم و خروجی های خارج شده از سیستم در نظر گرفته می شوند، به آن تحلیل واحد کامل یا جعبه ی ‏سیاه می گویند، زیرا اینکه چگونه ورودی ها از طریق محصولات بینابینی به خروجی ها تبدیل می شوند، مورد توجه نیست. تحلیل واحد کامل، ایده ای ‏کلی از عملکرد یک واحد را به دست می دهد. با این حال، از آنجا که یک سیستم معمولا متشکل از چندین بخش است که به طور وابسته به هم ‏عمل می کنند، لذا صرف نظر کردن از عملیات بخش های تشکیل دهنده ممکن است نتایج گمراه کننده ای را در پی داشته باشد. برای ارزیابی ‏صحیح عملکرد یک سیستم، این مقاله مجموعه ای از مدل های جمعی ارایه می کند. مدل های پیشنهادی، اسلک های ناکارایی یک سیستم را از دو ‏دیدگاه خوشبینانه و بدبینانه اندازه گیری می کنند. لذا یک ارزیابی کلی از عملکرد هر سیستم به دست می آید. مثالی از صنعت بانکداری در ایران ‏برای توضیح دادن چگونگی محاسبه ی اسلک های ناکارایی های سیستم و فرآیندها ارایه می شود.‏