ناکارآیی تخصیص یا ناکارآمدی اندازه گیری

خط وسیعی از ادبیات در زمینه ناکارآیی تخصیص، با مرجع قرار دادن روش پژوهش Hsieh و Klenow (2009) و مشابه آن، ریشه های افت بهره وری کل کشورها را در اعوجاج ناشی از سیاست ها برآورد کرده است. در پاسخ، مقالاتی مانند Bill، Klenow و Ruane (2020) استدلال کردند که تفاوت ها در محصولات میانگین اندازه گیری شده ممکن است منعکس کننده خطای اندازه گیری به جای تولید حاشیه ای باشد. هدف این مقاله صحت سنجی در خصوص تفاوت بهره وری کل بین کشورهاست. به این منظور و با مطالعه ادبیات رهیافت محاسبه بهره وری کل، این مقاله با مطالعه گشتاورهای بخش تولید در دو کشور هند و چین نشان می دهد که افت بهره وری کل در کشورها به پارامترهای انباشت عامل و تابع تولید حساس است. فرضیه این پژوهش بر پایه این نظریه بنا شده است که حساسیت پراکندگی بهینه به مولفه های تابع تولید و تابع تجمیع بستگی دارد، بنابراین نمی توان بدون تدقیق و استفاده از مدل منحصر به هر کشور، در خصوص افت بهره وری بر اساس یک نسخه واحد عمل کنیم. نتایج این مقاله نشان می دهد که Hsieh و Klenow (2009) به اندازه گیری کشش جایگزینی وابسته بوده و سهم سرمایه در تولید. بنابراین، فرض پارامترهای یکسان برای هر سه کشور می تواند منجر به اندازه گیری اشتباه اثرات واقعی تخصیص نادرست شود. دلالت سیاستی این مقاله بر نیاز به برآورد مناسب پارامترها در هنگام مطالعه تاثیر تخصیص نادرست بر بهره وری کل تاکید می-کند.