بررسی تاثیر شش هفته تمرین هوازی بر سطوح پروتئین های DCX و AMPA در هایپوکامپ موش های صحرایی دیابتی

مقدمه:

 از عوارض دیابت نوع دو اختلالات عصب شناختی است و پروتیین های DCX و AMPA ممکن است در این اختلال درگیر باشند. بنابراین، هدف پژوهش بررسی اثر تمرین هوازی بر سطوح پروتیین های DCX و AMPA در هایپوکمپ موش های دارای دیابت نوع دو بود.

در این پژوهش 32 سر موش نر ویستار هشت هفته ای به چهار گروه کنترل (C)، دیابت (D)، دیابت تمرین (DT) و تمرین (T) تقسیم شدند. دیابت به وسیله ی تزریق استرپتوزوتوسین ایجاد شد. تمرین هوازی پنج جلسه در هفته برای شش هفته اجرا شد. 24 ساعت پس از آخرین جلسه موش ها تشریح و بافت هایپوکمپ استخراج شد. پروتیین ها به روش الایزا اندازه گیری شد. برای تحلیل داده ها از آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد.

بین سطوح DCX گروه C و گروه های T (19/0=p) و DT (50/0=p) اختلاف معناداری وجود نداشت. اما بین سطوح DCX گروه های C و D تفاوت معناداری وجود داشت (05/0=P). بین گروه های دیابتی و گروه T اختلاف معناداری مشاهده شد (05/0>P). سطوح AMPA گروه های دیابتی به شکل معناداری کمتر از گروه های C و T بود (05/0>P). تفاوت بین گروه های C و T (21/0=P) و گروه های D و DT (73/0=p) معنادار نبود. بین AMPA و DCX با گلوکز همبستگی منفی معناداری مشاهده شد (به ترتیب 0005/0= p ، 75/0-=r و 0005/0= p ، 65/0-=r).

دیابت پروتیین های AMPA و DCX را کاهش می دهد اما ورزش اثر دیابت بر آنها را به طور غیرمعناداری کاهش می دهد. با توجه به مدت زمان مناسب تمرین، این احتمال وجود دارد با توجه به ارتباط منفی معنادار این دو پروتیین با گلوکز خون، شدت تمرین بتواند اثر منفی دیابت روی آنها را کاهش دهد.