ارائه چارچوب نظری دستیابی به هم گرایی ظرفیت های توسعه فناوری ملی(دفاعی و غیردفاعی) در صنعت

این پژوهش به دنبال ارایه چارچوب نظری چگونگی دستیابی به هم گرایی ظرفیت های توسعه فناوری دفاعی و غیر دفاعی در صنعت باهدف تحقیقات کاربردی-توسعه ای است. طبقه بندی روش انجام آن از نوع توصیفی- پیمایشی و ارتباط بین متغیرها، همبستگی است. جامعه آماری 65 نفر از متخصصان و کارشناسان آشنا با همگرایی صنعتی و بخش های دفاعی و غیر دفاعی است که به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند .اطلاعات لازم از طریق جستجوی کتابخانه ای و بانک های اطلاعاتی، مطالعات میدانی(مصاحبه عمیق و مشاهده) و پرسشنامه گردآوری گردیده اند. حجم نمونه گیری با آزمون کی.ام.او و تحلیل عامل اکتشافی با نرم افزار اس پی اس اس و تحلیل عاملی با استفاده از نرم افزار اسمارتیز انجام گرفته است. عدد 1.96 مربوط به سطح معنی داری آماره تی، بیانگر معنی دار بودن ارکان قابلیت سطح ملی(بحث نرم) با مقدار 76.672 و ارکان قابلیت سطح سازمانی(بحث نیمه سخت) با مقدار 8.619 و ارکان قابلیت سطح بنگاه(بحث سخت) با مقدار 5.944 است. نوآوری تحقیق در ارتباط دادن روش های توسعه و اکتساب فناوری، چندمنظوره سازی و مباحث نرم، نشان داد که در بحث همگرایی که فراتر از انجام کار مشترک در بخش های دفاعی- غیر دفاعی و یا بحث چندمنظوره سازی است، بیشترین اثرگذاری را ارکان قابلیت سطح ملی با مباحث نرم و پس از آن ارکان قابلیت سطح سازمانی با مباحث نیمه سخت دارند.