تبیین چگونگی مواجهه صالحان با مرگ از منظر روایات تفسیری

مرگ حقیقتی همگانی است و همه موجودات مرگ را می چشند، اما نحوه مواجهه با مرگ برای صالحان با دیگر افراد متفاوت است. مهم ترین منبع برای شناخت نحوه رویارویی این افراد با مرگ، قرآن است و برای فهم دقیق آیات نیز باید روایات تفسیری ذیل آن ها، مورد مطالعه، تحلیل و تبیین قرار گیرد. از این رو این پژوهش با استفاده از منابع کتابخانه ای و با روش تحلیلی - تبیینی آیات مرتبط با این موضوع و روایات تفسیری را که پیرامون مواجهه انسان های صالح با مرگ است، ارزیابی می کند. یافته های پژوهش حاکی از آن است که صالحان قبض روحشان به آسانی و همراه با بشارت است، اما روایات تفسیری در مورد چیستی این بشارت مومنان اختلاف دارند، به این جهت که این روایات، در مقام بیان مصادیقی برای مفهوم کلی آیات هستند. همچنین روایات تفسیری در رابطه با مرگ افتخارآمیز به دلیل اشاره به مصادیق متفاوتی از کشته شدن در راه خدا در ظاهر متناقض به نظر می رسند. این تناقض ناشی از آن است که هرکدام از روایات به مصداقی از کشته شدن در راه خداوند متعال اشاره می کنند. بر اساس روایات تفسیری صالحان فقط یک مرگ را می چشند و آن مرگ در دنیا است و در بهشت همیشه زنده هستند و این نبودن مرگ در بهشت برای بهشتیان که حیات لذت بخشی دارند، نعمت است، اما نسبت به دوزخیان که حیاتشان آمیخته با عذاب است، گویی که پیوسته می میرند و زنده می شوند و نبودن مرگ نعمتی برای آن ها محسوب نمی شود.