تجربه زیسته مدیران زن در پیشگیری از آسیب های اجتماعی دختران مدارس متوسطه شیراز

هدف این پژوهش بررسی اداراک شده مدیران از آسیب های اجتماعی دختران مدارس متوسطه و طراحی مدل مناسب بود.

روش شناسی پژوهش:

 روش پژوهش حاضر کیفی از نوع پدیدار شناسی توصیفی و با استفاده از تحلیل مضمون بود.. مشارکت کنندگان بالقوه ، کلیه مدیران زن در دبیرستان های نواحی چهار گانه شیراز و مشارکت کنندگان بالفعل مدیرانی که دارای حداقل 10 سال سابقه مدیریتی مدارس که حداقل 3تا 5 مورد نابهنجاری در بین دانش آموزان داشتند بودند..روش نمونه گیری هدفمند و ملاک محور بوده است و بر اساس قاعده اشباع نظری تعداد شرکت کنندگان 21 نفر انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری مصاحبه به صورت نیمه ساختار یافته بود. به منظور تضمین اعتبار یافته ها با اختصاص زمان لازم ، تلفیق روش ها و بازنگری فرم های مصاحبه های انجام شده توسط مصاحبه شوندگان استفاده شد .همچنین جهت تاییدپذیری یافته ها از هر گونه سو گیری در مراحل مصاحبه پرهیز شد و برای افزایش اطمینان از راهنمایی و نظارت اساتید استفاده گردید.

مضامین ادراک مدیران زن از آسیب های اجتماعی در مدارس دختران در مدارس نواحی چهار گانه شیراز شامل یازده بعد اقدامات وزارتی، بهسازی مدارس ، ارزشمداری ، سواد رسانه ای، ساختار خانواده ، صمیمیت در خانواده ، شرایط اقتصادی خانواده ،آموزش، انسجام روانشناختی ، دین باوری و فشار همسالان می باشد که هر کدام نیز شامل مولفه های گوناگونی می باشند.

:یافته های این مطالعه می تواند در کاهش آسیب های اجتماعی پیش روی مدیران زن در مدارس متوسطه و سایر مقاطع موثر باشد.با فراهم نمودن زیر ساخت های مناسب در سطح ستادی آموزش و پرورش و تمرکز زدایی در کنار فرهنگ سازی و آموزش های مهارت محور و تقویت و تعمیق خودشناسی و اعتماد به نفس در دانش آموزان دختر می توان شاهد روند کاهشی آسیب های اجتماعی در مدارس و اجتماع بود.