اثر آب حاوی Lactobacillus rhamnosus PTCC 1637 بر بافت روده بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)

پروبیوتیک ها به عنوان جایگزینی برای مواد شیمیایی و آنتی بیوتیک ها ثابت کرده اند که در ارتقای آبزی پروری موفق موثر بوده اند، زیرا دارای توان بالقوه بهبود کیفیت آب، افزایش تحمل به استرس و افزایش کیفیت ذخایر تولیدی هستند. هدف این تحقیق بررسی تاثیر افزودن Lactobacillus rhamnosus PTCC 1637 به آب پرورش ماهی بر بافت روده بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) بود. این بررسی در سه گروه شامل 1: تخم چشم زده؛ 2: آلوین؛ و 3: بچه ماهی با غلظت های 106×1 و 107×1 باکتری در میلی لیتر آب پرورشی و شاهد (بدون دریافت باکتری) انجام شد. غلظت های مذکور از باکتری، در گروه 1 در روزهای 1، 3 و 5؛ در گروه 2 به صورت دو روز در میان و در گروه 3 از روز 1 تا 20 یک روز در میان، و از روز 20 تا 60 هر 4 روز یک بار به آب افزوده شد. نتایج نشان داد که بیشترین درازا (20/247 میکرومتر) و پهنای پرزهای روده (6/70 میکرومتر) مربوط به گروه تخم های چشم زده در روز 1 تا 60 و کمترین (پهنا: 2/59 و درازا: 08/201 میکرومتر) آن مربوط به گروه شاهد بود. تفاوت معنی داری بین میانگین پهنا و درازای پرزهای روده در دیگر تیمارها با شاهد مشاهده نشد. در مجموع، استفاده از باکتری در گروه تخم های چشم زده (روز 1 تا 60 در غلظت CFU/mL  107) نسبت به گروه آلوین و بچه ماهی نتیجه مطلوب تری را نشان داد. در نهایت، افزودن مستقیم پروبیوتیک به آب پرورشی شیوه ای اثرگذار بود و موجب بهبود وضعیت ریخت شناسی روده بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان شد.