تاثر تلقیح ارقام لوبیا با باکتری ریزوبیوم الومینوزاروم بیوارفازئولی (R.leguminosarum biovar phaseoli) بر عملکرد دانه و تثبیت نیتروژن د رمنطقه شهر کرد

به منظور بررسی اثر تلقیح بذر ارقام رایج لوبیا با سویه های مختلف باکتری، آزمایشی در سال 1381 بصورت کرتهای یکبار خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در منطقه شهرکرد اجرا شد. سویه های مختلف باکتری به نامهای L-109، L-125، L-47، L-78 به همراه تیمارهای شاهد با نیتروژن (مصرف 100 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار و بدون تلقیح) و شاهد بدون مصرف کود و تلقیح به عنوان عامل اصلی و ارقام لوبیا شامل چیتی رقم تلاش، چیتی توده بومی شهرکرد و قرمز توده بومی شهرکرد به عنوان عامل فرعی در 4 تکرار مورد بررسی قرار گرفتند. با توجه به نتایج تجزیه واریانس مشخص شد که اختلاف معنی داری بین اثر سطوح عامل اصلی از لحاظ صفات عملکرد دانه، وزن خشک غلاف در بوته، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، تعداد و وزن خشک گره در 50 درصد گلدهی (50 روز پس از سبز شدن) و درصد تثبیت نیتروژن وجود داشت در حالی که تفاوت معنی داری از لحاظ وزن 100 دانه حاصل نشد. بیشترین و کمترین میزان عملکرد دانه به ترتیب از تیمار تلقیح بذر با سویه L-125 (جمع آوری شده از منطقه الشتر) به میزان 2506 کیلوگرم در هکتار و شاهد (عدم تلقیح بذر و عدم مصرف کود) به میزان 1441 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. بطورکلی سویه های تلقیح شده با بذر ارقام مختلف لوبیا قابلیت تولید گره و تثبیت نیتروژن را داشتند. با این حال تیمار تلقیح بذر با سویه L-109 منطقه تویسرکان همدان توانست در شرایط آب و هوایی و سال آزمایش جدایه کارآمدی در جهت تثبیت نیتروژن باشد.