بررسی رفتار خاک ماسه اهواز تثبیت شده با متاکائولین

با توجه به رشد جمعیت جهت توسعه زیرساخت های کشور، تثبیت و اصلاح زمین های نامرغوب به منظور ایجاد بستر مقاوم و مستحکم بیش از هر زمانی مورد نیاز است. تاکنون روش های بهسازی زیادی در دنیا پیشنهاد شده است که از عمده ترین روش های رایج تثبیت شیمیایی با استفاده از آهک یا سیمان است که با محیط زیست سازگاری مناسبی ندارند. لذا امروزه استفاده از پوزولان ها و سیمان های ژیوپلیمری به جای سیمان پرتلند مورد توجه محققین مختلف قرار گرفته است. در این مطالعه تثبیت خاک ماسه شهر اهواز با کمک متاکایولین به عنوان نوعی ماده افزودنی مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق به تاثیر مقادیر متفاوت متغیرهایی همچون مقدار درصد متاکایولن، نسبت سدیم سیلیکات به سدیم هیدروکسید، غلظت سدیم هیدروکسید و نسبت محلول فعال کننده قلیایی به ماده افزودنی در سنین عمل آوری 7 و 28 روز پرداخته شده است. نمونه ها تحت آزمایش مقاومت فشاری تک محوری محصور نشده (UCS) ارزیابی وجهت بررسی ریزساختاری، از آنالیزهای پراش اشعه ایکس (XRD) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) استفاده می شود. نتایج این تحقیق نشان می دهد برای رسیدن به مقاومت بهینه باید از اختلاط %20 متاکایولن، نسبت سدیم سیلیکات به سدیم هیدروکسید 5/2، غلظت سدیم هیدروکسید 12 مولار و نسبت محلول فعال کننده به ماده افزودنی 5/0 استفاده کرد. مقاومت نمونه با عمل آوری 28 روزه به حدود 5 مگاپاسکال یعنی حدود 3 برابر بیشتر از نمونه های سیمانی و 23 برابر بیش از خاک تثبیت نشده می رسد که در آنالیز ریزساختاری وجود ژل N-A-S-H به عنوان عامل اصلی افزایش مقاومت در فرآیند ژیوپلیمریزاسیون قابل مشاهده است.