تحلیل موانع فردی در تمایل شهروندان رشت به پیاده روی در سفرهای کاری روزانه

الگوی پیاده مدار، یک الگوی سفر جایگزین برای سفرهای روزانه است؛ به طوری که فرد در آن پیاده روی بیشتری انجام می دهد. از این رو، در راستای بررسی تمایل افراد به الگوی پیاده مدار، ضرورت دارد که اهمیت موانع پیاده روی فعلی شهروندان نیز بررسی شود. این مطالعه قصد دارد به بررسی نقش پنج مانع مرتبط با فرد در عدم تمایل به پیاده روی بیشتر در سفرهای کاری روزانه شهروندان بپردازد. موانع مرتبط با فرد مورد بررسی در این مطالعه شامل تنبلی/ میل به دیر بیدار شدن از خواب، مشکلات جسمی و حرکتی، علاقه نداشتن به پیاده روی بیشتر، مهم بودن آراستگی ظاهر شدن در محل کار و احساس خوب نداشتن از دیده شدن در خیابان می باشد. به همین منظور، از یک نمونه شامل 432 نفر از شاغلین ساکن در شهر رشت استفاده شده است. بر اساس اهداف این مطالعه، متغیرهای استخراج شده از مجموعه داده مورد مطالعه را می توان در سه دسته ویژگی های فردی، ویژگی های سفر و ویژگی های محیطی طبقه بندی کرد. در این مطالعه برای بررسی اهمیت موانع پیاده روی به ساخت پنج مدل لوجیت ترتیبی پرداخته شده که در مجموع 11 متغیر از ویژگی های فردی، 6 متغیر از ویژگی های سفر و 5 متغیر از ویژگی های محیطی در این مدل ها معنادار شده اند. نتایج نشان می دهد که اهمیت ویژگی های فردی برای این دسته از موانع بیشتر از سایر ویژگی ها است. همچنین، متغیر تجربه حداقل 5 دقیقه پیاده روی روزانه در سفرهای غیر شغلی از ویژگی های فردی، متغیر کل مدت زمان سفر از ویژگی های سفر و متغیر شاخص قابلیت پیاده روی از ویژگی های محیطی حایز اهمیت هستند.