یک بیمار با انفارکتوس میوکارد و تامپوناد در نتیجه پارگی خود به خود شریان کرونری اکتاتیک

پاره شدن خودبه خودی عروق اکتاتیک در بسترهای مختلف عروقی محتمل است و می تواند تهدید کننده حیات باشد. شناسایی سریع و شروع درمان مناسب ضروری است.

گزارش مورد: 

آقای 63 ساله با درد قفسه سینه مراجعه می کند در حالتی که مقداری خواب آلوده بوده است. علایم حیاتی در زمان مراجعه شامل فشار خون سیستمیک نود روی هفتاد میلی متر جیوه، ضربان قلب صد ضربه در دقیقه، وجود تاکی پنه و درصد اشباع اکسیژن خون شریانی نود و دو درصد بوده است. خفه بودن صداهای قلبی، معاینه ریوی و شکم نرمال، سرد بودن هر چهار اندام انتهایی و نبض ضعیف و نخی شکل ثبت می گردد. نوار قلب، بلند شدن قطعه ST را در دو لید I و avL نشان می دهد. بیمار تحت اکوکاردیوگرافی قرار می گیرد که پریکاردیال افیوژن متوسط و احتمال هماتوم داخل مایع پریکارد گزارش می شود. سی تی آنژیوگرافی اورژانسی هم فقط پریکاردیال افیوژن و هماتوم داخل پریکارد را نشان می دهد. بیمار تحت پریکاردکتومی قرار می گیرد و فشار سیستمیک بیمار به صد و پنجاه روی نود میلی متر جیوه افزایش می یابد. بیمار به علت تداوم درد سینه به واحد آنژیوگرافی منتقل می شود که اکتازی شدید عروق کرونری و انسداد صددرصد و پارگی احتمالی اولین دیاگونال مطرح می گردد. حال عمومی خوب و هوشیاری کامل بوده است. بیمار بعد از گذشت هشت ساعت به طور ناگهانی دچار ملنای شدید می گردد و بعد از نیم ساعت ایست قلبی تنفسی اتفاق می افتد.

برخورد سریع درمانی در موارد احتمالی پارگی عروق اکتاتیک لازم می باشد و ممکن است از وقوع مرگ و عوارض جبران ناپذیر جلوگیری نماید. عروق اکتاتیک ممکن است در بسترهای عروقی مختلفی وجود داشته باشند و این پرسش مطرح می گردد که آیا به دنبال مشخص شدن وجود اکتازی در یک سیستم، بررسی سایر سیستم ها لازم می باشد.