موتاسیون های HFE در بیماران ایرانی مبتلا به هپاتیت ب

تمرکز اصلی تحقیقات اخیر بر پیدا کردن ارتباط بین موتاسیون هایHFE و هپاتیت C بخصوص در بیماران مبتلا به اضافه بار آهن بوده است. ما در مطالعه خود فراوانی این موتاسیون ها و سطح فریتین را در گروهی از بیماران مبتلا به هپاتیت ب با درجات مختلف این بیماری و افراد سالم بررسی کردیم.
در این مطالعه 75 بیمار دارای آنتی ژن سطحی هپاتیتB (HBsAg-positive)شامل 18 ناقل و 57 مورد مزمن بیماری و نیز 194 فرد سالم شرکت داشتند. موتاسیون های C282Y وH63D در تمام افراد، بوسیله هضم آنزیمی محصولات PCR با کمک آنزیمهای محدود کننده اندونوکلئاز RsaI وKsp22I، بررسی شدند.
15 مورد بیمار (13%) و 31 فرد کنترل (16%) برای موتاسیون H63D هتروزیگوت بودند و هیچ تفاوت معنادرای بین آنها وجود نداشت(NS). در مورد موتاسیون C282Y، سه بیمار (4%) هتروزیگوت بودند اما در گروه کنترل موتاسیونی پیدا نشد(p<0.021) فراوانی هتروزیگوت بودن برای C282Y در گروه بیماران مزمن 5.2 % بود، در حالیکه چنین موردی در گروه ناقلین وجود نداشت. در ضمن تفاوت در مورد این این موتاسیون در گروه بیمار و کنترل معنادار بود.(P<0.005) از طرفی هیچ تفاوت معناداری بین گروه ناقلین و بیماران مزمن از نظر فراوانی موتاسین های HFE وجود نداشت (NS). بین میانگین سطح فریتین در افراد دارای موتاسیون و بیماران بدون آن نیز تفاوت معناداری از نظر آماری، ملاحظه نشد.(NS) این اطلاعات نشان میدهند که فراوانی موتاسیون C282Y به طور قابل ملاحظه ای در بیماران دارای مارکرهای سرمی هپاتیت (seropositive) B، بالاتر از افراد سالم می باشد. افراد هتروزیگوت از نظر موتاسیون C282Y که در معرض ویروس هپاتیت B قرار گرفته اند ممکن است در معرض ریسک بیشتری برای پایداری ویروس و یا حتی ازمان بیماری باشند.