بهائیت از دیدگاه روشنفکران و منتقدان بهائی: عبدالحسین آیتی

مرحوم عبدالحسین آیتی معروف به آواره، نویسنده، محقق و منتقد بهایی است که بعد از 18 سال عضویت فعال در تشکیلات بهایی به دلیل مواضع انتقادی و دیدگاه های معترضانه ای که به بهاییت و رهبران آن به ویژه شوقی افندی داشت، از سوی او طرد شد و با وجود خدماتی که به جامعه بهایی کرده بود، مورد اذیت وآزار قرار گرفت. با اینکه عبدالبهاء و شوقی افندی، رهبران بهایی، در وصف آیتی الواح متعدد صادر و او را فردی خدوم و فعال معرفی کرده بودند ولی بعد از شنیدن انتقادها و نقطه نظرات او ترجیح دادند که سوابق او و تاییدیه های صادره را نادیده انگارند. آیتی که خود تاریخ نویس بهایی بود، با بررسی و دقت نظر در تاریخ بابی و بهایی اعلام کرد که رهبران بهایی به طور مستمر در حال پاک سازی متون بهایی و تغییر و تحریف آن هستند. آیتی بهاییت را آیینی الهی نمی دانست و معتقد بود که بهاییت یک فرقه و جنبش خطرناک است که نه تنها حرف جدیدی برای گفتن ندارد بلکه آموزه های آن نیز اقتباسی نادرست از اسلام و ادیان دیگر است. آیتی، رهبران بهاییت یعنی بهاءالله، عبدالبهاء و شوقی افندی را مصون از خطا ندانسته و آنان را افراد سیاسی و وابسته می داند که به دنبال کسب منافع مالی و گرفتن حکومت در جهان هستند.