بهائیان در اردن

اردن کشوری در جنوب غرب آسیا است که پس از پایان جنگ جهانی اول و فروپاشی امپراتوری عثمانی، با قیمومت انگلستان به وجود آمد و در سال 1948 با تغییراتی که در مرزهای آن داده شد و از غرب به اسراییل محدود شد، به صورت کشوری پادشاهی درآمد. جمعیت اردن بیش از 11.1 میلیون نفر است و اسلام دین رسمی و مبنای قانون اساسی اردن است. بیش از 2/97% مردم، مسلمان هستند. تعداد بهاییان در اردن، در اواسط دهه 1970، بنا بر گزارش رسمی سالیانه محفل ملی بهاییان به تشکیلات اداری بهایی، حدود 130 نفر بود، که باتوجه به ضریب رشد جمعیت ناچیز در اردن، به نظر نمی رسد درحال حاضر تعداد افراد تسجیل شده بهایی بیش از 200 نفر باشد. حکومت تغییر دین اسلام برای مسلمانان و تبلیغ مسلمانان به دین دیگر را ممنوع کرده است. دولت آیین دروزی و بهاییت را به رسمیت نمی شناسد و به بهاییان اجازه تاسیس و ثبت مدرسه یا عبادتگاه را نمی دهد. محفل ملی بهاییان اردن در اواسط دهه 1970 میلادی تاسیس شده است، لذا از محافل متاخر و جدید است. عمده بهاییان اردن ساکن روستای عدسیه هستند. هسته اولیه بهاییان اردن را کشاورزان بهایی روستاهای مریم آباد و مهدی آباد یزد تشکیل می دهند که عبدالبهاء آن ها را به حیفا فرا خواند تا در آن منطقه، طبق روش مرسوم ارباب و رعیتی ایران، در زمین های عدسیه برای او کشاورزی کنند. تشکیلات بهایی اردن طی سال های نسبتا زیاد، به صورت یک جمع خانوادگی عمدتا ایرانی اداره می شود. چاپ کتب بهایی نیز به صورت قانونی و رسمی مجاز نیست. بهاییان تبلیغ رسمی و آشکار در اردن ندارند، بلکه جلسات تبلیغی آن ها برای کودکان، نوجوانان و جوانان مسلمان، به صورت پنهانی انجام می شود.