کاهش تاخیر و افزایش نرخ تحویل بسته با بهبود فاز کشف مسیر در پروتکل مسیریابی AODV در شبکه های خودروئی

شبکه بین خودرویی مجموعه ای است از خودروهای سیار یا متحرک مجهز به گیرنده و فرستنده به منظور برقراری ارتباطات بی سیم گره ها که به دلیل وجود محدودیت هایی در فرستنده و گیرنده های خود نمی توانند با تمام گره ها ارتباط مستقیم برقرار کنند. به همین دلیل لازم است در مواردی که امکان برقراری چنین ارتباط مستقیمی وجود ندارد داده ها از طریق بقیه ی گره ها که در این حالت نقش مسیریاب را ایفا می کنند منتقل شوند. با این حال متحرک بودن گره ها باعث شده شبکه مدام در حال تغییر بوده و مسیر های مختلفی بین دو گره به وجود آید. عوامل دیگری همچون چند گامی، اندازه ی بزرگ شبکه و تنوع نوع و ساختار آنها، طراحی پروتکل های مسیر یابی مناسب را به یک مشکل جدی تبدیل کرده است. در این مقاله روشی برای مسیریابی برای شبکه های بین خودرویی ارایه شده است که کیفیت سرویس را در شبکه افزایش می دهد. این روش مبتنی بر پروتکل مسریابیAODV می باشد که با انتخاب مسیر مناسب کارایی شبکه را بهبود می بخشد و همچنین این روش پیشنهادی در یک سناریو شبیه سازی با نرم افزار شبیه ساز شبکه (NS-2) شبیه سازی شده و نتایج شبیه سازی نشان دهنده کارایی بهتر نسبت به حالت استاندارد پروتکل مسیر یابی AODV می باشد.