توصیف ژرف سه‎ بعدی؛ واکاوی عناصر بنیادین پژوهش در آثار مرتضی فرهادی

سال‎ها ممارست و مواجهات مبتکرانه با میدان سبب یافتن رویکرد پژوهشی خاص و روش‎ شناسی ویژه‎ای شده که مرتضی فرهادی را به پس‎زدن لایه‎ های صوری پدیده‎ ها و دستیابی به واقعیت اجتماعی مجهز کرده است. این رویکردها و روش‎ها به دلیل آنکه از بطن جامعه ایران برآمده ‎اند، احتمالا توان بالاتری برای عبور از دشواری‎های شناخت‎ شناسی یا رهزنان حقیقت در این میدان دارند؛ بنابراین تصریح انتظام فنون یادشده در آثار فرهادی که مسیله پژوهش حاضر را تشکیل می‎دهد، می‎تواند به شناخت بهتر پژوهشگران از جامعه ایران کمک کند. هدف اصلی پژوهش حاضر، کوشش برای استخراج عناصر بنیادین پژوهش به ‎ویژه روش ‎شناسی بومی در آثار مرتضی فرهادی و ارایه تصویری مصرح از آن است. روش پژوهش پیش رو کیفی و معطوف به آثار مرتضی فرهادی است. براساس یافته‎ های پژوهش، فرهادی ضمن بهره‎ گیری از واقع ‎گرایی استعلایی از روش‎شناسی خاصی بهره می‎برد که به ‎اختصار «توصیف ژرف سه‎ بعدی» نامیده می شود. فرهادی در این روش، هم به ژرفای اجزای یک پدیده، هم به پویایی تاریخی آن و هم به گستره جغرافیایی پدیده مورد مطالعه توجه دارد؛ بدین‎ ترتیب روش وی، ترکیبی از روش‎های موردی، تاریخی و تعمیم‎ پذیر می باشد که به ‎خوبی همبسته و از انسجام درونی برخوردار است