تحلیل سبک شناسانه غزلیات یغمای جندقی

 سبک شناسی، علمی است که شیوه خاص هر فرد را در بیان آرا و عقاید او بررسی میکند. سبک شناسی لایه ای با رویکرد تحلیل ادبی، متن را در پنج لایه آوایی، بلاغی، نحوی، واژگانی و ایدیولوژی بررسی میکند. هدف از انجام این پژوهش، تحلیل سبکی و محتوایی اشعار یغمای جندقی از سه منظر فکری، زبانی و ادبی است.

 این مقاله براساس مطالعات کتابخانه ای و به شیوه توصیفی-تحلیلی انجام شده است و محدوده موردمطالعه غزلیات یغمای جندقی است.

 یغما جزو شاعران سبک بازگشت محسوب میشود، اما مقلد صرف پیشینیان نبود و روش جدیدی را در پیش گرفت. در شعر او انواع سبکها و شیوه های شعری دیده میشود، از نوحه و مراثی گرفته تا طنز و هجو و هزل. او منتقد نکته سنجی است، بطوریکه میتوان شعر او را نقطه اوج تفاوتها و تضادها دانست. او در قالبهای گوناگون از غزل و مثنوی و رباعی گرفته تا نیمایی و سپید، طبع خود را آزموده است.

 غزلیات یغما معمولا از نوع غزلیات عاشقانه است که بیشتر در بحر رمل سروده شده است. کاربرد واژه‎های فارسی از خصوصیات ویژه زبان یغما است. توجه شاعر به آرایه های لفظی مانند «تکرار» زیاد است، اما چندان در قید کاربرد جناس نیست و از نظر تصویر گونه های مختلف صور خیال، بیشترین نوع تشبیهات بلیغ و از نوع حسی به حسی است. استعاره ها بیشتر مصرحه و کنایه ها از نوع ایماء با محوریت تشخیص و زبانی ساده موفق به خلق تصاویری زیبا میشود.