بررسی سیاست آقا محمد بیدآبادی درشکل گیری عرفان شیعی

آقامحمد بیدآبادی(متوفی1198 هق) ، فقیه، حکیم، فیلسوف متاله، عالم، عارف و زاهد متشرع قرن12هق، فرزند ملارفیع گیلانی، از جمله حکما و فلاسفه شیعی و از شاگردان سید قطب الدین نیریزی شیرازی است که نقش اساسی در احیای عرفان شیعی در اواخر دوره صفویه داشته است. در این رابطه مقاله حاضر با روش توصیفی و تحلیلی می کوشد مهمترین مولفه های احیا کننده عرفان شیعی در اندیشه سیاسی وآثار بید آبادی را مورد بررسی و کنکاش قرار دهد.یافته های تحقیق نشان می دهد که تواضع، مهربانی، قناعت، دوری از دربار سلاطین،تربیت شاگردان با استعدادی همچون ملاعلی نوری، نگارش نامه های عرفانی،تجدید حکمت و فلسفه ملاصدرا، مبارزه با تصوف خانقاهی، احیای حکمت قرآنی و شیعی، پیوند شریعت ، حقیقت و طریقت به قصد تقرب الهی، تاکید بر میانه روی ، اعتدال ، تقلید یا اجتهاد برای سالک شیعی ، محبت به همه انسانها و تاکید بر اهمیت علوم و محبت اهل بیت و زیارت قبر ایمه در کسب معرفت، مهمترین مولفه های ترویج عرفان شیعی در اندیشه سیاسی و آثار بید آبادی بوده است.