برآورد اجزای ژنتیکی و وراثت پذیری عملکرد و اجزای عملکرد گوجه فرنگی از طریق تجزیه میانگین ‏نسل ها

گوجه فرنگی به عنوان یک سبزی میوه ای جذاب به شمار می رود و مطالعات ژنتیکی وسیعی روی صفات زراعی گوجه فرنگی به منظور افزایش کارایی برنامه های به نژادی این گیاه صورت گرفته است. عملکرد یک صفت مهم از نظر اقتصادی به شمار می رود و در همه برنامه های به نژادی گوجه فرنگی گنجانده می شود. انتخاب یک روش به نژادی موثر نیازمند اطلاعات جامع از سیستم ژنتیکی کنترل کننده صفت موردنظر است. هدف از این تحقیق، تعیین پارامتر های ژنتیکی عملکرد و اجزای عملکرد با استفاده از روش های تجزیه میانگین و واریانس نسل ها بود. تجزیه میانگین و واریانس نسل ها با استفاده از شش نسل پایه (P1، P2، F1، F2، BC1 و BC2) حاصل از تلاقی لاین های گوجه فرنگی M110 و P110 انجام شد. لاین P110 (زرد و گلابی شکل) داری عادت رشد نامحدود و لاین  M110(مینیاتور) دارای عادت رشد محدود است. نتایج تجزیه میانگین و واریانس نسل ها نشان داد که مدل ژنتیکی ساده افزایشی و غالبیت توجیه کننده تغییرات تمام صفات مورد مطالعه به جز صفت میانگین وزن میوه بود. همچنین، برای صفات مورد مطالعه آثار غیرافزایشی بیشتر از اثر افزایشی برآورد شد. وراثت پذیری عمومی برای تمام صفات مورد مطالعه به جز صفت میانگین وزن میوه ، بیشتر از متوسط (بالای 50 درصد) بود، اما وراثت پذیری خصوصی برای صفات مورد مطالعه کمتر از 50 درصد برآورد شد. بنابرین گزینش مستقیم برای صفات مورد مطالعه مناسب نبوده و گزینش دوره ای برای افزایش شانس ترکیب شدن ژن های موثر در کنترل این صفات توصیه می گردد.