سرسپردگی توسعه پایدار در برنامه درسی گردشگری آموزش عالی

آموزش نسل بعدی نیروی انسانی صنعت گردشگری در زمینه پایداری حیاتی است. لذا، آموزش عالی باید برنامه های آموزشی و مهارتی دانشجویان گردشگری را با آموزش برای پایداری و خلق فرصت هایی یادگیری در پروژه های زندگی واقعی که شایستگی ها و خبرگی های لازم به سوی جهانی پایدارتر را فراهم می کند، همراه سازد. هدف پژوهش حاضر بررسی چگونگی استفاده از رویکرد توسعه پایدار گردشگری در طراحی برنامه درسی آموزش عالی گردشگری بود. 

روش پژوهش از نظر هدف کابردی و از نظر جمع آوری اطلاعات کیفی و با روش پژوهش نظریه ای بود. بدین سبب، مفاهیم و مولفه های اساسی منطق طراحی برنامه درسی با در نظر گرفتن کانون تمرکز بر رویکرد توسعه پایدار و توجه به مواضع شاخصه های نظریه یادگیری سازنده گرایی اجتماعی و دیدگاه تربیتی مبتنی بر نظریه انتقادی استخراج شد و درنهایت ویژگی های عناصر برنامه درسی مرتبط با گردشگری پایدار شناسایی و طراحی چارچوب مطلوب اقدام گردید. برای اعتبار بخشی الگوی طراحی برنامه درسی گردشگری پایدار از روش دلفی استفاده شد و اعتبار الگوی مذکور توسط متخصصان و صاحب نظران بررسی و مورد تایید قرار گرفت.

نتایج به دست آمده حاوی این است که سرسپردگی رویکرد توسعه پایدار در عرصه برنامه درسی متضمن طیفی از خبرگی های فراگشته ای در عرصه گردشگری است که در چهارچوب آموزش فعلی به سادگی قابل انطباق و سازواری نیستند، بنابراین توجه به سرسپردگی و تعهدات رویکرد توسعه پایدار در برنامه درسی گردشگری می تواند، زمینه را برای طراحی مجدد برنامه درسی با نظر به مفروضه های بنیادی رویکرد توسعه پایدار، خلق فرصت ها و نوآوری در یادگیری، نتایج یادگیری و آمادگی دانشجویان فراهم کند. همچنین درک مفهوم پایداری می تواند به اساتید و دانشجویان گردشگری کمک کند تا برنامه های درسی خود را با توجه به آموزش گردشگری پایدار ارزیابی کرده و بهبود دهند.