نقش رسانه در بزه کاری کودکان و نوجوانان و تبیین راهکارهای پیشگیری در پرتو نظریه جرم شناسی رشدمدار

امروزه رسانه های جمعی در قالب های متفاوتی زندگی افراد خصوصا کودکان و نوجوانان را تحت سیطره خود داشته و با درشت نمایی نقاط جذاب، کودکان را به سوی خود جلب می نمایند. این مطالعه با هدف بررسی نقش رسانه در تحقق بزهکاری نوجوانان و بررسی راهکارهای پیشگیرانه در پرتو نظریه جرم شناسی رشدمدار، انجام یافت.

مطالعه حاضر با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و به شیوه توصیفی-تحلیلی به انجام رسیده است.

رسانه می تواند به مثابه یک شمشیر دولبه نقش مثبت یا منفی و همچنین در مواردی نقش منفعلانه و تباه سازی اوقات فراغت را در کالبد روانی افراد ایفا نماید و با ایجاد حس همزادپنداری در افراد خصوصا در سنین پایین در ایجاد کانون بزه و سوق طفل به پذیرش نقش های بزه کارانه و یا بزه دیدگی، تاثیر فراوانی داشته باشد، چه بسا تداعی برخی نقاطی که در سابق، فردی را از دایره عصمت به سمت بزه کاری رانده و بازنمایش آن از طریق رسانه و ایجاد زمینه بزه کاری، او را در طلب نخستین خود در ابعاد دیگری با توجه به حس کنجکاوی خصوصا در کودکان و نوجوانان مصمم سازد و وی را در دام تبهکاری قرار دهد.

با مطالعه میدانی و به کارگیری ابزار جرم شناسی رشدمدار و بررسی دوره های مختلف زندگی در کودکان و نوجوانان و تفحص در میزان غلبه پذیری و مقاومت بر خواست نفسانی در دوره های مختلف سنی می توان به منابعی غنی جهت تصمیم سازی صحیح در شناخت بزنگاه هایی که فرد را به دامن بزه می کشاند و به دنبال آن، جهت گیری مناسب در قبال این بسترها دست یافت و در پیشگیری و از بین بردن دامنه های بزه و نهایتا تجویز کیفری مناسب با ضمانت اجرای کارآمد، بر ایجاد فضای امن برای کودکان فایق آمد.