بررسی مقایسه ای تجویز تستوسترون انانتات و ناندرولون دکانوات بر بافت بیضه و ضرایب اسپرماتوزنز در موش صحرایی

صفات متمایزکننده جنسی در جنس نر، پیدایش صفات اولیه و ثانویه جنسی و اثرات سیستمیک متعدد، توسط هورمون تستوسترون کنترل می گردد، ازاین رو تستوسترون و استرهای مختلف آن، از جمله انانتات برای مصارف دارویی، دامی و حتی ورزشی تولید و عرضه می شوند. ناندرولون هم از نظر ساختار شیمیایی شباهت های فراوانی به تستوسترون دارد و ناندرولون دکانوات، استری طولانی اثرتر از داروی ناندرولون می باشد. از طرفی اثرات نامطلوب سوءمصرف آندروژن ها مانند سرکوب اسپرماتوژنز و تحلیل بیضه ها، در درازمدت دیده می شود. شباهت این دو دارو و موارد استفاده و همچنین اثرات نامطلوب سوءمصرف آن ها، سبب شد تا تاثیر تجویز تستوسترون انانتات و ناندرولون دکانوات بر بافت بیضه و ضرایب اسپرماتوژنز در موش های صحرایی موردبررسی و مقایسه قرارگیرد. بدین منظور، تعداد 21 سر موش صحرایی نر بالغ، به صورت تصادفی، در 3 گروه شاهد (بدون تزریق دارو)، تیمار با ناندرولون دکانوات (10 میلی گرم برکیلوگرم در هفته) و تیمار با تستوسترون انانتات (5 میلی گرم بر 100 گرم در هفته) تقسیم شدند. بعد از طی 8 هفته از شروع تحقیق، نمونه بافتی از بیضه موش ها تهیه شده و پس از رنگ آمیزی با رنگ های هماتوکسیلین- ایوزین، مورد مطالعه هیستوپاتولوژیک قرارگرفتند. نتایج نشان داد که هر دو دارو، تاثیر منفی معنی داری بر قطر و ارتفاع اپیتلیوم لوله های منی ساز و ضخامت بافت بینابینی بیضه داشتند. همچنین ضرایب اسپرماتوژنز شامل ضریب تمایز لوله ای، ضریب اسپرمیوژنز و ضریب بازسازی، تاثیر منفی از هر دو دارو گرفتند که البته در این بین، فقط تاثیر تستوسترون انانتات معنی دار بود (05/0>p). به طورکلی تجویز استروییدهای آنابولیک منجر به تغییرات هیستوپاتولوژیک متعدد در سیستم تولیدمثل جنس نر می شود.