جداسازی و شناسایی باکتری های حل کننده روی و بررسی کارایی چند حامل در زنده مانی جدایه برتر

روی یکی از عناصر کم مصرف است که در خاک های آهکی عمدتا به شکل های کم محلول وجود دارد. یکی از راه های فراهمی روی مورد نیاز گیاه در این شرایط، استفاده از میکروارگانیسم ها در قالب کود زیستی است. برای عرضه این کودها نیاز به حامل مناسب می باشد. لذا، این تحقیق به منظور جداسازی و شناسایی باکتری های حل کننده روی از خاک ها و بررسی زنده مانی سویه برتر در حامل های مختلف به مدت نه ماه در قالب طرح پایه کاملا تصادفی دو فاکتوره (حامل و زمان) با سه تکرار اجرا گردید. حامل های جامد، شامل پرلیت، پیت ماس، خاک اره، تفاله چغندرقند، کود دامی، ورمی کمپوست، آزولا، بیوچار (آزولا و سیب)، سبوس و تالک بودند. در این تحقیق، زادمایه های باکتری یایی تهیه شده با جمعیت اولیه یکسان پس از نگهداری در دمای اتاق از نظر توان زنده مانی باکتری مورد مقایسه قرار گرفتند. برای شمارش باکتری های زنده در حامل های میکروبی، در هر ماه از روش شمارش MPN استفاده شد. نتایج نشان داد که از 24 نمونه خاک، تعداد 15 جدایه باکتری حل کننده روی جداسازی و خالص سازی شد. پنج جدایه ی برتر از لحاظ انحلال ترکیب نامحلول روی، جهت شناسایی مولکولی مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس توالی ژن 16S rRNA، سه جدایه به جنس سودوموناس و دو جدایه به انتروباکتر تعلق داشتند. از بین باکتری های شناسایی شده باکتری سودوموناس فلورسنس (Ur 22) توان کمی (2/75 میلی گرم در لیتر) و توان کیفی (28/2) بالایی در انحلال ترکیب نامحلول فسفات روی داشت. همچنین نتایج نشان داد که بیشترین لگاریتم جمعیت شمارش شده بعد از گذشت نه ماه در حامل بیوچار سیب (log cfu g-107/5) و بیوجار آزولا (log cfu g-107/5) و کمترین جمعیت شمارش شده در حامل تالک (log cfu g-111/2) به دست آمد. بطور کلی می توان بیان داشت که از بین حامل های مورد آزمایش، بیوچار بعلت ویژگی های خوب و مقرون به صرفه بودن از نظر اقتصادی توصیه می شود.