بررسی روشهای تعیین قانون حاکم بر ماهیت دعوی در داوری های تجاری بین المللی

داوری در تجارت بین الملل در دهه های اخیر جایگاه خاصی یافته است آنچه این پژوهش در صدد رسیدن به آن است، بررسی شیوه های تعیین قانون حاکم بر ماهیت دعوی که منجر به فیصله ماهیت اختلاف به عنوان هدف غایی داوری می شود، می باشد. به عبارت دیگر هنگامی که داوران بر اساس سیستم حاکم بر یک نظام حقوقی ملی، دعوی را فیصله می دهند از چه روش هایی استفاده می نمایند و یا حتی در مواردی که بر اساس نظام حقوقی فراملی، دعوی حل و فصل می گردد از چه شیوه یا شیوه هایی بهره گرفته می شود. بطور خلاصه باید ذکر گردد که در داوری های تجاری بین المللی، اراده طرفین مبنا واساس کار است و به همین جهت است که در تعیین قانون حاکم بر ماهیت دعوی نهایت احترام به اصل حاکمیت اراده گذارده می شود منتهی هرگاه قانون حاکم بر ماهیت دعوی بوسیله ی طرفین تعیین نشده باشد آن جاست که اختلاف نظر بوجود می آید و داورها باید تعیین کنند که چه قانونی و بر اساس چه معیاری حاکم بر ماهیت این دعوی می شود بنابراین در این جاست که ضرورت بررسی روش های تعیین قانون حاکم بر ماهیت دعوی مشخص می گردد زیرا تا هنگامی که قانون حاکم بر ماهیت دعوی تعیین نشود داورها و نهاد داوری به هدف اصلی شان که همان حل و فصل و فیصله اختلاف موجود می باشد نایل نمی گردند. به نظر می رسد در رویه داوری های تجاری بین المللی و بسیاری از نظام های حقوقی در صورت سکوت طرفین،آزادی داوران در تعیین قانون حاکم بر اساس معیارهای مختلف پذیرفته شده است.